"Never say goodbye because saying goodbye means going away and going away means forgetting" - Peter Pan
Het moment was dan eindelijk daar, mijn grote avontuur is eindelijk van start gegaan! Het is alweer 6 weken geleden dat ik mijn eerste blog plaatsten. Het leek toen nog zo ver weg, 6 weken, maar
wat is het snel gegaan! Want ik ben nu dan toch echt down under!
Met het beginnen een nieuw avontuur hoort ook weer een (tijdelijk) afscheid van mijn oude leventje, vriendinnen en familie. We wisten allemaal dat het afscheid zo dichtbij was maar toch besefte ik
het nog niet goed. Toen kwamen dikke knuffels en tranen van blijdschap maar toch ook van verdriet. Want ja ik ga iedereen toch wel vreselijk missen. Hoe ontzettend veel zin ik ook heb ik mijn
nieuwe grote avontuur, afscheid nemen is en blijft dramatisch, vervelend en eigenlijk gewoon kut. Maar dan komen hier de wijze woorden van Shaked "Je neemt nu afscheid maar je weet zeker dat je
iedereen over een jaar weer terug ziet, alle vriendschap die je daar op gaat bouwen is de kans veel kleiner voor dat je die daarna terug zult zien". Met die gedachte ging ik dan! Koffer ingecheckt,
backpack op mijn rug door de poortjes naar de douane. Oke en nu zet ik jullie enthousiasme even op pauze want ik realiseerde me toen ik in de rij voor de douane stond dat ik m'n winterjas niet meer
vast had. PANIEK! Gelukkig had mams die nog vast dus kon het probleem snel worden opgelost. En wat ben ik blij dat ik m'n winterjas heb want het is freezing cold!!
De reis is helaas niet vlekkeloos verlopen maar ik denk dat het bij niemand zo gaat. De weg naar Australië was lang, lang en eigenlijk leek het eindeloos! Ik had twee vluchten om in Melbourne te
komen die beide ongeveer 10 uur. De eerste vlucht was naar Tokio. Daar kregen we, waarschijnlijk om minder last te hebben van een jetlag, meteen diner voorgeschoteld en vervolgens ging iedereen
slapen (tijdsverschil van +7 uur). Okay, allemaal leuk en aardig maar voor mijn gevoel was het nog maar 4 uur 's middags.. Maar goed ik heb geprobeerd wat te slapen en ik moet zeggen dat is een
aanrader. Want ookal werd ik pas echt moe toen het in Nederland avond begin te worden, de tijd tikte wel lekker door in die uurtjes 'slapen'.
Genoeg slaap om weer 'fris' de overstap te overleven al ging mijn overstap meer naar de survival kant.. Als eerst omdat die Jappanners abacadabra taal spreken dat zei hoogstwaarschijnlijk zelf
'Engels' noemen. Ik moest ingecheckt worden omdat mijn vlucht door een andere organisatie werd uitgevoerd dan de eerste. Dat leek moeilijker dan ik dacht want toen ik eindelijk een Japanner had
gevonden die minder abacadabra sprak en meer Engels kwam tot de conclusie dat ze me niet kon inchecken en niet wist waar mijn vliegtuig (die niet werd vermeld op het vluchtschema bord) zou komen.
Fair enough en nu? Je zult nu wel edenkendat ik erg aan het stressen was maar dat viel best wel mee mensen. Ik was eigenlijk helemaal niet gestrest alleen gefrustreerd want waarom spreekt niemand
goed Engels, jezus man je werkt op een internationale luchthaven! Uiteindelijk bleek het helemaal niet zo moeilijk ik moest alleen in een andere terminal zijn. Daar kon ik eindelijk ingecheckt
worden, mijn gate vinden en m'n telefoon opladen. (Want gelukkig had ik een wereldstekker van Japan mee -thanks for that grannie)
De tweede vlucht zou 9 uur duren maar voor m'n gevoel duurde deze vlucht 10x zo lang als de voorgaande. Ik voelde me zo verschrikkelijk ziek, het scheelde niet veel of ik had daar alles onder
gekotst. Ik was er van overtuigd dat het kwam door het (sorry voor het taalgebruik) smerige ontbijt die ik in het vliegtuig had gekregen. Nee zo erg was het niet ik ben er alleen maar 13 uur
kotsmisselijk van geweest. Maar misschien kwam het ook door de jetlag want ik ging van 17 graden ineens naar 33 (nooit geweten dat Japan zo warm was) en toen ineens naar -1. En van half 3 s'middags
van het een op andere moment naar half 10 s'avonds. Maar het goede nieuws is de vlucht is veilig verlopen. In het vliegtuig zat trouwens een echte surfdude naast me. In korte broek met een T-shirt
en flipflops aan nog wel, -het is was bij aankomst -1 in Melbourne- die noem ik nog eens een bikkel haha! Ik zat met een lange broek deken en zelfs m'n winterjas aan.. Very weird
Toen ik eindelijk geland was en de strikte Australische controle door was (Dit viel trouwens reuze mee mensen, je kan gewoon eten mee nemen als het maar verpakt is.) herkende ik Georgie en Guy
gelukkig meteen. En het voelde meteen vertrouwd! Helaas op de rit naar huis, die overigens 3 uur duurde, nog steeds kotsmisselijk geweest. Bij aankomst thuis kwam guy's moeder en een van de kids
zelf uit bed (ondertussen was het 4 uur s'nachts) om mij gedag te kunnen zeggen. Zo lief en het liet me echt nog erger thuis voelen! Daarna meteen m'n bedje ingegaan en heerlijk geslapen tot 3 uur
s'middags (hoe is dat mogelijk?!). De volgende dag voelde ik me zooo veel beter. De twins waren ondertussen al terug van kindergarden (ze gaan hier pas met 6 naar school) en aan het wachten en
wachten tot ik eindelijk wakker was. Super zielig dat het zo lang duurde voor ze! Maar toen de andere twee kids terug kwamen van school konden ze eindelijk de cadeautjes die ik vannuit Nederland
had meegenomen openmaken. Heel grappig om ze kennis te laten maken met het Nederlandse eten; kokosbrood, muisjes, speculaas kruiden, Stroopwafels en heel veel chocolade (want milka chocolade vonden
ze de beste chocola ooit hahah).
Ik ben hier nog niet eens een hele dag en ik voel me nu al zo thuis en zo welkom. Ik besef niet dat ik hier echt voor zo lang ga wonen maar toch ook weer wel. Ookal ben ik hier pas een dag wij
kijken hier allemaal heel erg uit naar de zomer want het is freezing cold outside! Jullie zullen wel denken freezing cold is zeker 15 graden maar helaas niet het is hier echt rond het vriespunt
s'nachts. En dat voel je extra erg omdat de huizen niet goed geïsoleerd zijn en er geen verwarming is (we hebben alleen een kachel in de woonkamer en badkamer). Dat is vrij logisch als je nagaat
dat de zomer temperaturen hier makkelijk 40 graden kunnen zijn!
Wat ik overigens ook meteen moest doen vandaag was de haren van de meiden vlechten! Daar hebben ze namelijk erg heel lang op gewacht haha. Verder zijn we naar de speeltuin geweest waar ik voor het
eerst een aussie tegen kwam die me begroeten met G'day mate. Ik had op dat moment niet echt door dat hij het tegen mij had haha. Achteraf moest ik er echt wel hard om lachen. Guy zei dat ik nog
heel vaak begroet zal worden met G'day love of 'dar' (wat een afkorting is van darling), super grappig!
Er is zo veel te vertellen en zo veel dat ik vergeet dat ik wel uren door kan typen maar het is hier nu ondertussen alweer nacht dus wordt het tijd om te slapen. Deze komende dagen zullen vast weer
super veel nieuwe indrukken, mensen, belevenissen en kou bevatten. Morgen zijn de twins de hele dag thuis dus dat wordt een drukke en gezellige dag (ze hebben dat zelf al namelijk helemaal vol
gepland met allerlei dingen die ze me willen laten zien). Dit weekend is Josh jarig en komt er wat familie om 'footy' te kijken voor Josh' verjaardag. Anyway ik zal snel een update doen wanneer er
tijd voor is!
Cheers!
Btw. Super bedankt voor al jullie berichten! Ik kan ze helaas niet allemaal met een persoonlijk verhaal beantwoorden aangezien het er 80(!!) waren. Dus alvast sorry als ik vergeet te reageren ik
heb echt geen idee dat ik wel en niet heb geopend en beantwoord. Maar ik vind het wel echt super super lief! Thanks again xxx
