"G’day mates, how are you?”
Ik had nooit gedacht dat de aussies deze begroeting ook echt dagelijks zouden gebruiken maar dus wel!En eerlijk gezegd vind ik het nog steeds
te grappig klinken. Ookal versta ik er geen drol van wanneer iemand een gesprek met mij aanknoopt waarbij een volledige slang wordt gesproken, toch klinkt het mega grappig!
Ondertussen is alweer meer dan een week geleden dat ik hier in dit grote, mooie (op dit moment ook koude; het heeft gehageld vandaag!!) continent ben aangekomen. Er is veel veranderd in een week
tijd en dit realiseerde ik me pas toen ik deze blog begon te schrijven. Waar moet ik beginnen?~Realiseer je dat ik hier wel even een paar dagen overna heb gedacht.~Elke dag is een nieuwe
dag waarin ik weer heel veel leer, nieuwe gevoelens ervaar, nieuwe mensen ontmoet, de aussie cultuur beter leer kennen, mezelf tegenkom, en de kids steeds beter begrijp en nog veel en veel meer
leer.
So, let get started! De eerste dagen ben ik met Georgie mee geweest om te kijken hoe alles in zijn werk gaat hier. De kids klaar maken voor school en kinder(garten), boodschappen doen in deze
enorme supermarkten, huishoudelijke klusjes, de kids ophalen etc etc. Alles is nieuw, alles is anders maar in de loop van tijd en met een beetje hulp komt alles goed. Ik besef nog steeds niet dat
ik hier echt voor 6 maanden woon, het voelt meer als een vakantie. Je moet je even nagaan dat ik niet alleen in een nieuwe familie ben met nieuwe regels maar ook in een compleet ander land
waarbij ik helemaal niets en niemand kende, waar ze 24/7 een andere taal spreken en een compleet andere levensstijl hebben. Want ja, ze leven hier echt relaxter. Soms zo relaxt dat wij
Nederlanders het als 'lui' zullen beschrijven. Zo doen ze hier alles, ik herhaalallesmet de auto. Niet omdat het zo ver is want geloof me ritjes van 1 minuut zijn
normaal hier. En ja ritjes naar buiten de 'stad' zijn meteen een uur maar het is echt een totaal andere mentaliteit. Dus het was het fijn om even hulp te krijgen met opstarten. Donderdag moest ik
er toch echt aan gaan geloven, mijn eerste ‘werkdag’. Voor het eerst alleen de twins van de kinder(garten) gehaald, nee dat is niet gewoon de kids op halen en gaan, eerst moeten de
kinderen officieel uitgeschreven worden voor je ze mee mag nemen. Deze strikte regels kom je trouwens wel meer tegen in Australië, ze zijn allemaal bang voor wat er mis kan gaan. En wij als
Europeanen kunnen daar dan wel om lachen.
Mijn eerste weekend down under heb ik vooral met de familie doorgebracht. Zo zijn we zoals jullie hebben kunnen zien wezen mountainclimbing in de grampians mountains. Daar heb ik voor het eerst oog
in oog gestaan met Wally (de Walibi). Rare beestjes zijn het trouwens, het zijn net uitvergrootte konijnen of hazen. Josh' verjaardag hebben we uitgesteld tot dit weekend want ook
kinderverjaardagen worden hier namelijk anders gevierd dan in Nederland. Kids krijgen een eigen birthday party waarbij ze in dit geval een basketbal veld gehuurd hadden voor de kids zodat ze daar
kunnen spelen. Want ja aussie kids zijn echt enorm sportief! Niet alleen basketball of footy (Australian football) maar ook netball en zelf cricket zijn hier heel groot. Ouders moeten hun kinderen
eerder tegen houden om meer sporten te gaan beoefenen dan dat ze aangemoedigd worden. En ik moet zeggen die kinderen hebben zo veel talent! Afgelopen week ben ik bij een notabene primary school
wedstrijd basketbal wezen kijken en ik keek m'n ogen uit hoe enorm goed die kinderen waren! De sporten zijn trouwens ook erg geliefd bij volwassenen en daarom staat ook hier thuis graag de
sportwedstrijden aan. Oh en als de Demons (Melbourne's Footy team) spelen gaat dat ook gepaard met flinke woede-uitbarsting voor de tv. Zelf snap ik op dit moment nog helemaal niets van footy of
cricket, maar ik zal er in moeten gaan geloven want dit is de aussie cultuur!
Verder heb ik deze week wat nieuwe contacten gelegd met (vrijwel de enige) andere travelers. Het was super fijn om een paar daagjes voor mezelf te hebben zonder de kiddies om me heen en ook nog
eens mega gezellig. Camille woont hier nu al meer dan een jaar en zij heeft mij even geholpen met wat warme jumpers, sloffen en fleece deken in te slaan. Want, ja de mensen die mij goed kennen
weten dat ik het altijd freezing cold heb, laat staan als er geen geïsoleerde huizen zijn en geen heater in mijn kamer!!~ Je kan overal terug zien dat dit land gemaakt is voor de hitte.
Huizen hebben enkel glas, ramen die je open kunt schuiven met horren waardoor je die in de zomertijden open kunt houden. Tuinen zijn voorzien van complete bankstellen en tafels. Speeltuinen en
schoolpleinen zijn voorzien van een soort zonnenscherm om de kinderen te beschermen. Kortom let the summer begin (oh wait it's still winter)~Vervolgens zijn we nog op zoek naar leuke dieren
gegaan maar natuurlijk als je daar naar op zoek gaat vind je ze niet! Dus zijn we maar doorgereden naar de watervallen. Hamilton is klein en een beetje saai maar de omgeving is zoals jullie
kunnen zien in de foto's prachtig! Vandaag heb ik voor eerst de andere Au pair in Hamilton ontmoed en een super gezellige zondag middag op ze typisch Aussies in het café doorgebracht. We hebben
even wat ervaringen kunnen uitwisselen over het Australisch familie leven. ~Een café hier is niet een café zoals wij die kennen, die heten hier pubs. We hebben hier een heleboel Coffeeshops
waar aussies graag hun vrije uurtjes besteden voor een zoals zij dat zeggen'coffee date'.~ Ookal gruwel ik van koffie ze schijnen erg goed te zijn, de hot chocolates zijn in iedergeval
heerlijk! De hotdrinks worden trouwens ook super veel gedronken, iedereen rijdt wel 1 keer langs een café om een takeaway hotdrink te halen. Want ja die ritjes naar de scholen zijn zo lang dat je
nog niet eens 1 slok hebt genomen of je bent alweer op de bestemming hahah. Wat raar is om te beseffen is dat de meeste mensen in Hamilton (en waarschijnlijk ook heel veel in de rest van
Australië) geen idee hebben van hoe Europa er uit ziet en waar wij vandaan komen. Camille vertelde een verhaal dat een jongen tegen haar zei "So you speak European because you're from
Europe?" Waarop zij antwoorden dat European niet bestaat en ieder land een eigen taal heeft. Waarop de jongen bleef volhouden dat ze dus European spreekt. We hebben er wel heel hard om
gelachen!
Toen ik deze blog voor het eerst probeerde te schrijven begon ik me pas echt te realiseren wat er de afgelopen week allemaal is veranderd in mijn leven. Even voelde ik tranen opkomen waardoor ik in
paniek raakte.Tranen?! Nu al ik ben pas een week weg waarom moet ik huilen, wat is er aan de hand met mij? Even had ik mijn gevoelens niet meer onder controle. Even wist
ik niet waarom ik dit godsnaam zo graag wilde. Daar zit ik dan aan de andere kant van de wereld, alleen, in de kou en de regen. Het volgende half uur heb ik voor me uit zitten staren en piekeren.
Wat nu? Ik voelde een traan over mijn wang rollen waardoor ik nog erger in paniek raakte. Ik was zeker weten niet van plan om op te geven maar waarom rolde er dan wel tranen over mijn wangen? Ik
moest van dit gevoel afkomen dus ik besloot mezelf weer bij elkaar te rapen en wat te socialiseren in de woonkamer. Ondertussen was de familie Manson’s aangekomen waar we de vrijdagavond mee door
zouden brengen. Ik had daar eigenlijk totaal geen zin in en wilde het liefst meteen omkeren terug naar mijn kamer. Nice try! Ik wilde van dit gevoel afkomen dus dan moest ik daar ook wat moeite
voor doen. Ik besloot maar met de ‘boys’ mee te gaan takeaway food halen want ze gingen mij even een echte aussie experience geven. Ugh, moest dat nou echt.. Uiteindelijk heeft het me zo goed
gedaan. We hebben veel gepraat over hoe wij in Nederland de vrijdag avonden doorbrengen en wat wij bijvoorbeeld in de Fish & Chip shops verkopen.~Fish & Chips shops zijn namelijk een
soory snackbar alleen verkopen ze natuurlijk geen kroketten en frikandellen maar stukken vis en zelfs haai.. Die heb ik trouwens niet genomen want never ever dat ik haai ga eten!~ Vervolgens
kwamen we tot de conclusie dat Nederland eigenlijk helemaal niet zo veel verschilt met Australië. We doen en noemen dingen gewoon een beetje anders. Met deze gedachte zag ik in een keer weer licht
in mijn donkere dal. Want eigenlijk was het helemaal niet zo verkeerd om hier te zijn! En ik heb toch nog een hele gezellige avond gehad waarbij ik de Aussie cultuur weer wat beter heb leren
kennen. Oh en ik mijn reisdagboek staat nu een pagina;"What to do when your feeling sad”, gewoon om mezelf er aan te laten herinneren waarom ik dit zo graag wilde en dat het echt niet zo
erg is als het soms lijkt.
Dat was het weer voor nu! Het is ondertussen alweer midden in de nacht hier dus time to go to sleep. Deze week wordt mijn eerste hele week 'werken' en ik heb er eigenlijk best wel zin in :)
See ya later mates!
p.s. Ik ben over gegaan naar een Australisch telefoon nummer waardoor ik geen berichten meer kan ontvangen op mijn Nederlandse nummer (ook geen What's app). Dus als je het nummer nog niet hebt, let
me know! Laat een berichtje achter of stuur een mailtje naar wenneplen@icloud.com ;)
p.p.s. Weer super bedankt voor jullie lieve en leuke berichtjes en reacties!!! Ik vind het super leuk om ze te lezen en krijgen :))
