G'day mates!

Het heeft weer even geduurd voor ik wat kon schrijven. Simpel weg omdat het soms gewoon heel moeilijk is om alle ervaringen, gevoelens en andere momenten goed te kunnen beschrijven. Sommige dingen zijn gewoon niet uit te drukken in woorden of beeld. Het is een soort gevoel die je er dan bij hebt. Ik probeer jullie zo veel mogelijk te laten zien en lezen hoe ik het hier doe maar het gevoel zullen jullie niet kunnen voelen. Daar komt bij dat alles zo snel veranderd en ik dan al niet eens meer bij hou wat er allemaal is gebeurd. Deze afgelopen weken ben ik weer verder gekomen met het opbouwen van mijn eigen leventje hier. Ik heb super veel nieuwe mensen ontmoet, nieuwe dingen gezien, ervaringen beleefd en angsten overwonnen.

Mijn laatste blog was overenjoying the little things. Op dat moment ging het even niet zo vlekkeloos en dacht ik dat het niet beter kon gaan hier. Ondertussen ben ik alweer 2 maanden verder en is er een hoop veranderd. Het eerste aspect was het contact met leeftijdsgenoten dat op dat moment een beetje moeilijk ging. Omdat ik niet in een grote stad woon zijn er niet veel Au pairs in de omgeving. Ik dacht wel eens, woonde ik maar in een grote stad dan was alles zo veel makkelijker. Om iets te kunnen veranderen aan de situatie moet je er zelf wat voor doen. Ik had twee keuzes, accepteren dat het zo is of op zoek gaan naar een oplossing. Ik koos toch voor de laatste optie aangezien ik het niet kan accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Er moet toch ergens wel een oplossing te vinden zijn? Meerdere mensen stelde voor om contact te zoeken buiten het au pair wereldje. Er zijn hier gewoon niet veel au pairs en als je toch met leeftijdsgenoten wil om gaan moet je het vanuit een ander perspectief bekijken. Ik dacht altijd dat leeftijdsgenoten hier niet geïntresseerd zouden zijn omdat ik niet van hier ben. Tot ik een meisje van de kinder(garten)waar mijn jongste twee naar toe gaan sprak. Zij was zo oprecht geïntresseerd in mijn verhaal. We besloten een 'hot drink' te gaan halen eind van de week on verder te praten. Zij vertelde over het dagelijks school leven hier en vertelde over mijn au pair leven maar ook over thuis. Ik leerde de Aussie cultuur weer een beetje better kennen terwijl mijn verhalen haar weer inspireerde. Ik bleek haar zelfs zo erg te hebben geïnspireerd dat ze zelf nu ook graag als au pair wil werken. Nee niet hier in Australië, maar helemaal in Europa! Toch wel heel speciaal!

Dat ik echt helemaal uit Europa komt vinden de meeste mensen hier trouwens maar onrealistisch. Voornamelijk omdat de meeste mensen nog nooit uit Australië zijn geweest en totaal geen idee hebben waar Nederland ligt. Wanneer je het dan uitlegt komen ze vervolgens tot de conclusie komen dat Amsterdam naast Londen of Parijs ligt, yeah right! Dat wij dan ook nog eens allemaal een andere taal spreken en geen Europeaans is een beetje te veel van het goede. Best wel raar om te beseffen dat de meeste mensen hier geen idee hebben waar ik dan vandaan kom. Voor mij lijkt het allemaal zo gewoon dat ik hier nu woon en dat ik in Nederland ben opgegroeid. Mijn host familie vraagt wel eens dingen zoals heb je dit ook in Nederland? Dan gaat het meestal om eten of laatst was het over muggen. Ik kijk dan meestal wel een beetje raar op, natuurlijk hebben wij dat ook... Later realiseer ik me dan dat deze dingen voor mij vanzelfsprekend zijn maar dat zij daar geen idee van hebben. Ik denk ook dat ik mag zeggen dat ik best blij ben om in Nederland te zijn opgegroeid. Wij weten zo veel meer van de hele wereld. Ik ben bijvoorbeeld vanaf jongs af aan in het buitenland geweest op vakantie, hierdoor kijk ik niet meer raar op dat ze in andere landen een andere taal spreken en een andere cultuur hebben. Ik wist niet beter, maar mensen hier (vooral buiten de grote steden) hebben daar geen idee van.

Om nog eens terug te komen op het vrienden maken. Ondertussen heb ik super veel en leuke vriendinnen die hier in de omgeving wonen waar ik vaak m'n weekenden mee door breng. Het was even moeilijk maar uiteindelijk kom je zo veel verder door te praten. Een bijzondere dag die van negatief omsloeg naar positief. Ik had vriendinnen gemaakt met een au pair die een uur hier vandaan woonde, Malene. Ik kende haar niet maar toch had ik haar uitgenodigd voor een sleepover-weekend. Het super gezellig maar helaas ging zij na twee weken alweer van familie wisselen en vertrok naar Perth. Die dag was ik een beetje radeloos, elke keer als ik vriendinnen maakte vertrokken ze daarna weer. Diezelfde dag bracht ik mijn twins naar kinder(garten), waar ik in contact kwam met Amba. Vervolgens kwam ik daar ook de zus van mijn host dad tegen, Mel, die me een lift terug naar huis aanbood. Eigenlijk was ik van plan gezonder te gaan leven en dus lekker te gaan lopen. Maar ja vooruit het was nog maar ochtend ;). Onderweg praatte we wat over mijn leven hier en vertelde ik haar ook eerlijk dat het soms moeilijk is dat ik niet zo veel contact heb met leeftijds genootjes. Bij toeval kende zij een Amerikaans meisje, Faith, die hier au pair is geweest en ondertussen getrouwd en wel in Hamilton woonde. Die zelfde middag werd ik benaderd via Facebook door een andere au pair die vlakbij kwam wonen, Lea. Aan het eind van de dag kwam ik ook nog eens tijdens zwemles een meisje tegen waarvan ik vermoedde dat ze ook een au pair was. Ik trok m'n stoute schoenen aan en vroeg gewoon lekker random of ze ook au pair was. En zo eindigde mijn dag ineens met 4 nieuwe contacten. Dit bewees maar weer dat alles zo snel kan veranderen. Een positieve instelling maakt alles zo veel makkelijker.

Nadat ik een paar weken geleden een trip naar Melbourne had geboekt met Amba werd ik plotseling heel ziek. Niet gek aangezien iedereen in huis heel ziek is geweest de week er voor. Ik dacht nog dat ik immuun was voor de aussie ziektes maar helaas was dat toch niet het geval en heb ook ik lekker de hele nacht overgegeven. De volgende dag voelde ik me ineens veel beter en besloot ik te gaan mountain climben met Faith. Lekker optimistisch en eigenwijs, resulteerde dat ik nog de hele week ziek bleef. Gelukkig kon ik twee weken later toch echt een weekend naar Melbourne vertrekken!

Voor de eerste keer in de grote stad voor de eerste keer in een hostel. Alles is altijd een beetje eng de eerste keer. Je weet niet goed waar je terecht komt en wat je moet doen. Maar ik denk dat dit juist heel stimulerend is om het dan wel te doen. Toen ik het eenmaal gedaan had ging er echt een deur voor me open. Doordat we niet hadden uitgestippeld waar we heen gingen of wat we wilde zien zijn we gewoon een informatie balie binnen gelopen om te vragen wat zij vonden dat wij moesten zien. Met een kaart en shoppingstreet highlights gingen we een random tram in. Geen ideewaar we uit zouden komen maar daardoor zagen we zo veel meer van het centrum.De eerste stop was meteen een van de leukste straten in Melbourne. Een mega grote H&M in een super mooi gebouw trok onze aandacht en we konden het dan ook niet laten om even naar binnen te gaan. De grootste en mooiste kleding winkel die ik tot nu toe ooit had gezien (zie foto's). Ondertussen liepen we met onze te volle en zware rugzakken te slepen wat ons dan wel weer weerhield van het kopen. Tijd om onze spullen ergens te dumpen! Echter bleek dit nog niet zo makkelijk als gedacht en hebben we zo'n beetje het hele centrum rond gelopen om alleen onze tassen ergens (veilig) achter te kunnen laten. Voordeel was dan wel weer dat we super veel in een dag hadden gezien. De volgende dag nog even naar de Queen Victoria market geweest waar we opnieuw te veel geld hebben verspilt voordat we door gingen naar St Kilda. Natuurlijk kwamen we weer in de knoop met het openbaar vervoer en hebben we zo'n beetje het hele centrum doorgelopen omdat we te laat uit waren gestapt. In het hostel werd ik meteen herkent door mijn Nederlandse accent die ik blijkbaar heb. Daar was ik natuurlijk niet echt heel blij mee om na 3 maanden Engels te hebben gesproken en dan herkent te worden door een Nederlands accent haha. Dutchies blijven Dutchies en zoeken elkaar blijkbaar toch op en dus besloten we s'avonds nog wat te gaan drinken. Die avond maakte ik een beetje kennis met het leven daar in een hostel. In een avond leerde we ineens zo veel nieuwe mensen kennen en het voelde zo goed om daar onderdeel van te mogen zijn. Het is een totaal ander bestaan dan mijn au pair leven en daarom ook wel inspirerend. Het was een van de leukste weekenden die ik tot dan toe had gehad.

Het volgende weekend besloot ik dan ook terug te gaan om dit keer met een Nederlandse au pair (Geanne) af te spreken. Nee, we kende elkaar hiervoor helemaal niet maar toch besloten we samen een lang weekend door te brengen. Dat is gewoon omdat het hier kan! Had ik het thuis zo gedaan? Geen idee, waarschijnlijk niet maar hier is het anders. We zitten allemaal in dezelfde situatie en dat schept toch een soort band. Dan maakt het nog extra speciaal als je ook nog uit het zelfde land komt met de zelfde cultuur. Je leert hier zo snel mensen kennen en je leert mensen sneller te vertrouwen zonder dat je er eigenlijk overna denkt. Met Geanne bouwde ik in een korte tijd een super goede band op waardoor we het hele weekend zo veel hebben gelachen.

Ondertussen is spring time eindelijk aangebroken wat op dat moment inhield temperaturen boven de 30 graden! Vandaar dat we de hele dag op het strand hebben doorgebracht en zo veel hadden gekletst dat het alweer avond was geworden. Terwijl we van de zon aan het genieten waren kwamen er nog een paar Braziliaanse gasten naar ons toe om te vragen of ze op de foto mochten met ons. Nou wat dacht je zelf? Twee blonde meiden in bikini, no way! Toen realiseerde we ons eigenlijk pas dat we onze veiligheid in onze eigen handen hadden. Onze tassen met alle belangrijke spullen stond nog op het strand en dit had best wel eens een truc kunnen zijn om ons te beroven. Natuurlijk hoefde dat niet het geval te zijn maar het liet ons wel even realiseren dat het ook anders kon aflopen. Normaal gesproken had ik me daar nooit zorgen om gemaakt want er is altijd wel iemand bij me geweest die mijn veiligheid kon garanderen. Nu ben ik hier aan de andere kant van de wereld, alleen, en moet ik daar zelf voor zorgen. Zo gevaarlijk was het trouwens niet hoor, maar het voelde wel als een eye-opener.In het hostel werd ik nog herkent door wat mensen van de receptie wat dan toch wel weer leuk is. S'avonds hadden we met een andere Nederlandse au pair, Benthe, afgesproken om wat te gaan eten en het strand te zien. Altijd lekker om s'avonds nog in shorts te kunnen lopen en opgevreten te worden door de mozzy's.

Later die avond liepen we op de pier om foto's te kunnen maken van de skyline van Melbourne toen we ineens wilde pinguïns tegen kwamen!Lucky us! We raakte aan de praat met de man die de pinguïns hier probeert te beschermen. Hij vertelde vol passie over alle pinguïns die hier woonde en liet ons zelfs een 3-dagen oude baby pinguïn zien. Helaas was het al heel donker en konden we geen foto's maken van de baby's. Maar onze pinguïn vriend was wel zo aardig om met zijn speciale lamp op de oudere pinguïns te schijnen zodat wij daar nog een foto van konden maken. Toch altijd handig om bewijs te hebben dat we ze echt hebben gezien.

Voor de tweede nacht werd ons een slaapplek bij een kennis van Geanne's host mum aangeboden. Zonder überhaupt te kijken waar ze precies woonde namen we het aanbod aan. Het ergste wat ons kon overkomen was een slechte nacht nou daar konden we wel over heen komen. Natuurlijk deden we er weer een wereld toer over om daar ook echt aan te komen om onze spullen te dumpen. Eenmaal daar aangekomen was de mevrouw zelf niet thuis. Gelukkig was haar zoon, die niet zo heel goed ingelicht was, wel thuis. Hij had geen idee wie we waren en of we wel in het goede huis waren en wij waren daar eigenlijk ook niet zo zeker meer van. Met andere woorden het was behoorlijk awkward. Maar goed, een gratis slaap plek scheelde ons toch weer behoorlijk wat geld en het was toch ook wel weer een ervaring! Wie kan nou zeggen dat ze bij vreemde Aussies op de bank hebben geslapen?Die avond zijn we nog een keer naar het skydeck geweest maar dit keer voor de Night time editie. Dat we daar ook daadwerkelijk aangekomen waren binnen de tijd was toch nog een prestatie. Maar wat was dat uitzicht mooi! Op de 88ste verdieping van een skyscraper in hartje Melbourne konden wij genieten van alle mooie lampjes over heel Melbourne. Daar had ik ook nog even snel mama ge-FaceTimed om haar te feliciteren met haar verjaardag. Toch wel een bijzondere locatie en een bijzonder moment om te delen.

Toen Geanne de volgende dag alweer op tijd naar huis moest was ik dus alleen. Iets waar ik me dan ook al het hele weekend een beetje druk om had gemaakt. Gelukkig had ik zo nog m'n contacten en had ik met m'n dutch mates afgesproken om naar het strand te gaan. En zo eng was dat dan ook weer niet. Na het strand gingen we nog even met wat mensen poelen. Shame on me dat ik dat nog nooit echt gespeeld had. Toch bleek ik wel degelijk een super talent te zijn. Oke, misschien heb ik wel een beetje hulp gekregen met dat laatste..

Na twee overwinningen was het nu ook voor mij weer tijd om naar huis te gaan. Er stonden weer 4 lange uren reizen voor de boeg. Met mijn geweldige planning kwam ik nog bijna te laat voor mijn trein. Gelukkig had de trein veel vertraging en had ik die dus makkelijk gehaald. Alleen waar ik toen niet overna had gedacht was mijn overstap naar de bus die ik dan zou missen.It was freaking me outwant dit zou inhouden dat ik niet eens thuis zou komen die nacht. Er is maar 1 bus naar Hamilton en als je die mist moet je wachten tot de volgende dag. Thank god dat de bus wachtte tot de trein arriveerde zodat ik ook daadwerkelijk thuis kon komen. En daar was ik ook best wel heel blij mee. Het was een super leuk weekend waarin we ineens het hele weekend Nederlands spraken. Maar toch was het ook wel fijn om weer thuis te zijn en in het Engels over te gaan. Ik merkte dat het in deze periode juist belangrijkis om fulltime Engels te blijven praten om je taal echt te verbeteren. De eerste dag terug was het zelfs weer even zoeken naar m'n woorden en dat moeten we niet hebben natuurlijk!

Al na de aller eerste dag in Melbourne werd ik al verliefd op de stad. Melbourne is zo multicultureel waardoor je soms even vergeet dat je echt in Australië zit. Sommige plekken of gebouwen lijken net op Europese gebouwen terwijl de billboards en skyscrapers dan toch weer meer doet denken aan New York. Er wonen zo veel Aziaten in de stad waardoor dit dan soms ook wel het westerse Azië lijkt. Maar Melbourne centrum heeft zo veel gezelligheid. In bijna elke straat vind je wel kunstenaars bezig met het maken van kunst of het verkopen. Overal wordt wel live muziek gespeeld door straat muzikanten, wat de straten dan nog gezelliger maakt. Het leuke vind ik dat de kunstenaars ook echt gewaardeerd worden in de stad. Het is niet dat ze in een hoekje moeten staan waar niemand ze ziet. Melbourne en kunst is 1 woord en dat zie je in alles terug. Aan het randje van het centrum zie je langs de kades allemaal restaurantjes en andere horeca voorzieningen die stuk voor stuk bom vol zitten maar er super gezellig uit zien. Aussies genieten van het leven en vieren letterlijk dat het weekend is. Pubs en cafés zijn daarom vanaf vrijdag middag al vol met mensen die daar na het werk met z'n alle naar toe gaan. Dat je dan rond 10 uur dan al mensen tegen komt die beter niets meer kunnen drinken is geen verassing. Toch voel ik me veel veiliger in de stad dan ik soms in Nederland voelde s'avonds. Dronken of niet Aussies blijven Aussies en super vriendelijk!

Ik voelde me in Melbourne voor het eerst sinds een lange tijd weer zo ontzettend vrij. Ik kon eindelijk overal weer met openbaar vervoer komen en zelfs reizen met een Ov-kaart (MyKi card). Binnen het centrum in Melbourne is een Free tram zone dus is het nog makkelijker om even ergens naar toe te gaan. Ondanks ik het tram netwerk niet altijd even goed begreep is het toch heel handig. Het laatste weekend vergaten Geanne en ik bijvoorbeeld plotseling dat de trams natuurlijk ook links rijden en ze dan dus de verkeerde kant op gingen. Natuurlijk kwamen we daar pas achter toen het al te laat was.. Laten we hier dan ook maar niet verder op in gaan en gewoon maar de vermoeidheid de schult van geven.

Ondertussen gaat het gewone leventje hier thuis zo zijn gangetje. Ella, de oudste, is laatst 9 geworden en begint soms al eens vervroegd puber gedrag te vertonen. Dat maakt het er niet makkelijker op omdat de andere 3 haar gedrag graag kopiëren. Gelukkig heeft toch ook wel grappige momenten. Ze is bijvoorbeeld nu echt aan het nadenken over dingen in de wereld. Zo vroeg ze me laatst terwijl ze aan het luisteren was naar "lollipop" uit pitch perfect: "Wendy?, is it true, is love actually gonna get you down?" Eh, ja wat zal ik daar dan eens op antwoorden? Ze was bloed serieus en wilde echt een antwoord hebben dus legde ik haar uit dat ze dat misschien beter zelf kan gaan uitvinden. Na haar serieuze geschokte blik gezien te hebben voegde ik maar snel toe dat het niet zo erg is als ze vaak zingen. Dit stelde haar dan weer genoeg gerust en ging rustig door met zingen. Ik merk dat vooral Molly dit gedrag aan het kopiëren was want die had bedacht om met Harry Styles van One Direction ( of hoe ze het zelf zegt "one de action" te trouwen. Toen ik haar vertelde dat hij wel een beetje te oud was voor haar zei ze lekker optimistisch "Doesn't matter I can still marry him". Het is schattig hoe klein ze nog zijn maar zulke grote dromen hebben. Guy vroeg Josh laatst wat hij later zou willen worden waarop hij direct antwoorden "A footy player". Guy legde hem uit dat de kans heel klein is dat dat gaat lukken en of hij dan iets anders wil worden als net niet lukt. waarop hij antwoorden " oh I want to be a basketball player if I can't be a footy player". Daar hebben we het dan maar even bij gelaten dan. Abbey wist wel zeker dat zij een ballerina wilden worden worden want dan mag ze "ballerina dresses" aan elke dag.

Dit weekend had ik eindelijk tijd om te relaxen. Ik realiseerde me pas hoe moe ik was toen ik daadwerkelijk ging relaxen. Na twee school holiday weken en 2 super intensieve weekenden was ik toch wel gesloopt. Ik merkte heel erg aan de kinderen dat ze toe waren aan de schoolvakantie. De laatste week voor de vakantie liepen ze alle 4 met grote wallen onder hun ogen en was het om de beurt huilen. Nu zijn we alweer aan de tweede school week begonnen en zijn ze alweer toe aan vakantie. Het weekend eindigde Josh met twee bloedneuzen die veroorzaakt waren door zijn zusjes. Stel je even voor hoe dat er dan aan toe gaat als er ook daadwerkelijk bloed stroomt en hij helemaal in paniek raakt. Bloed eindigde dan ook overal in het huis, big fun. Maar goed achteraf konden we er allemaal wel om lachen en bleek het helemaal niet zo erg te zijn als hij op dat moment dacht. Verderwerd ik dit weekend uitgenodigd voor mijn eerste aussie Barbie (bbq) bij Faith thuis. Dit is een big deal voor de aussies en kon ik natuurlijk niet afslaan. M'n host mum had me nog even een fashionable outfit uitgezocht voor me want ikmoest natuurlijk wel in stijl gaan, haha. Uiteindelijk eindigde ik de avond met oversized jogging broek en een trui van Scott (Faith's husband). Het toch best wel een beetje koud was voor mijn fashionable outfit, het was tenslotte nog maar lente. Ookal zijn de dagen soms boven de 30 graden de avond temperaturen kunnen vaak flink dalen.

Verder begint de tijd echt steeds sneller te gaan en moet ik gaan beginnen aan mijn reisplannen uit te zoeken voor het volgende half jaar. Iets waar ik al een tijdje tegenop kijk om te doen omdat het dan wel heel dichtbij komt. Natuurlijk kijk ik uit naar die tijd maar aan de andere kant maakt me dat wel heel zenuwachtig. Het houd gelijk ook in dat ik hier vanaf eind december al weg ga en dat is ook best wel snel. Ik vlieg op boxing day namelijk naar Nieuw Zeeland om kerst en oud & nieuw met mijn familie daar te vieren. Ik ben zo ontzettend gezegend dat zij mij de kans hebben gegeven om met familie en ook nog in NZ de feestdagen door te brengen. Mijn neef en zijn dochtertje komen ook over vanuit Perth om met z'n alle vakantie te vieren. Toch ook wel heel speciaal en daar kijk ik dan ook zeker naar uit. Gelukkig duurt het nog even en is er genoeg hier te doen de komende maanden.

Dit was het dan weer voor deze maand. Ik zal volgende maand een nieuw verhaal schrijven en niet weer uitstellen tot ik twee maanden in een moet schrijven haha!-Blijkbaar vertoon ik uitstel gedrag niet alleen op school maar ook in real life.-De vorige maand is daarom meer een foto update geweest dan echt een verhaal. Hopelijk hebben jullie dit weer met plezier gelezen! Een ander puntje van aandacht, wij zijn sinds kort over gegaan naar de zomertijd waardoor 9 ipv 8 uur is geworden. Zodra jullie over gaan naar de winter tijd wordt dit zelfs 10 uur. Even rekening mee houden dus.

Cheers!

* Wist je al dat ik gastblogger ben voor de Travel Active Travel today blog? Uit al die mega veel Nederlandse au pairs die hier in Australië zitten ben ik gevraagd toekomstige au pairs te inspireren met mijn verhalen. klik hier om mijn gastblog te bekiijken!

** Wil je op de hoogte blijven van mijn avonturen Down Under? Schrijf je dan in voor de mailing lijst en je krijgt een automatische update als ik een nieuw berichtje hebt geplaatst!