Het heeft even geduurd voor ik mijn kinderen om kreeg maar het is gelukt en wat zijn ze uiteindelijk enthousiast geworden! Een speciale update over een typisch Nederlands feest die we hier toch ook een beetje hebben gevierd.

Deze maand staat in Nederland altijd in het teken van sinterklaas. Ik kan me die magische tijden nog goed herinneren toen ik zo jong was. Weken voor sinterklaas aankwam was iedereen al zenuwachtig. Sinterklaas journaal was dagelijks ritueel en als je dan ook nog je schoen mocht zetten was het helemaal feest. Dan hebben we het nog niet eens over de volgende ochtend als je dan wakker werd en met je eigen ogen zag dat sinterklaas ècht was langs geweest. Juist hierom wilde ik mijn host kids zo graag, al was het maar een klein beetje, dit gevoel meegeven. Het is natuurlijk wel typisch Nederlands en natuurlijk zullen zij kerstmis magisch vinden. Maar toch wilde ik de kinderen een heel klein beetje Nederlandse magie mee geven.

Stapje voor stapje

In het begin wilde de kinderen er niets van weten want het was allemaal maar raar en anders. Ja, hoe ga je dan ook een kind van 9 (die al twijfels over santa begint te krijgen) uitleggen wie Sinterklaas is. De andere kids kijken heel erg tegen Ella op dus zodra zij tegen is, is er no way dat de rest nog maar enige twijfels heeft of ze willen luisteren. Net toen ik de moed een beetje begon op te geven en me dan toch echt op kerst moest gaan stortten begon ik te merken dat de tweeling toch wel interesse had. Dit voornamelijk omdat ik een hele grote box met Nederlands eten heb opgestuurd gekregen van thuis, waar ik overigens ontzettend dankbaar voor was!! Maar behalve het eten zaten er ook nog eens super lieve kaartjes en tekeningen in. Een van die kaartjes wat een foto van Sinterklaas. Vanaf dat moment begon vooral Abbey een beetje vragen te stellen wie die man met die baard dan wel niet was en wat hij deed. Nadat ik een klein beetje had uitgelegd dat hij samen met zijn pieten cadeautjes geeft aan de kinderen, kwamen de vragen of hij dan ook rendieren en elven had al. Elke dag kwam ze dan even checken of dat kaartje nog wel aan de muur hing. Maar eigenlijk toch nog even een bevestiging halen hoe hij dan ook alweer heette en of hij ècht geen rendieren en elven had.

De tweeling was pas echt om toen ook nog hun oom tegen de kinderen had gezegd dat Sinterklaas de broer van santa was en dat dit dus eigenlijk heel cool was. Langzamerhand begonnen ook de twee oudste kinderen meer en meer geïnteresseerd te raken. Voornamelijk omdat de tweeling steeds enthousiaster werd en trots aan hun oudere broer en zus vertelde wat ze die dag weer te weten waren gekomen over Sinterklaas. De twee meiden en ik hebben uiteindelijk zelfs de intocht van Sinterklaas gekeken. Fascinerend vond ik dat ze er helemaal niets verstaan maar toch het verhaal meekrijgen. Af en toe vroegen ze wel even om een vertaling maar verder namen ze genoegen met alleen de beelden. Toen Sinterklaas dan ook eindelijk de haven binnen vaarde werd er enthousiast geroepen: "Look look look, there he is! Look Wendy, he is really there".

Pi-pa-pepernoot en mi-ma-marsepein

Ik vertelde de meiden dat alle kindjes heel hard aan het zingen waren zodat Sinterklaas hen zou horen en de weg naar Nederland zou weten. Nou die liedjes waren toch wel heel interessant dus had ik even wat liedjes opgezet. Omdat ze het niet konden verstaan deden de klassieke liedjes het niet heel goed. Maar niet getreurd want ergens in mijn creatieve brein had ik nog wel een idee. Ik kon me herinneren dat kinderen voor kinderen een Sinterklaas liedje had gemaakt waarbij veel gedanst werd. En het JuniorSintFestival ook altijd leuke liedjes covert. Die liedjes deden het al een stuk beter. Vooral de video's met zwarte pieten dansend op de achtergrond vonden ze fascinerend. Toch was 'Sinterklaas wil dansen' van kinderen voor kinderen top favoriet. Na de videoclip te hebben gezien waren de meiden dan ook vastberaden dít te willen kunnen. Elke dag moest het liedje weer even op zodat ze konden oefenen. En dan het liefst op repeat voor de komende 3 uur natuurlijk. Wel heel schattig om te zien en ze elke dag weer beter Nederlands te horen zingen.

- Veel Nederlanders aan wie ik dit al had verteld vroegen zich af hoe ik zwarte piet heb uitgelegd na aanleiding van eventuele conflicten met de ouders. Gewoon zoals het mij altijd is uitgelegd. Zwarte piet is zo donker geworden door al het glijden door de schoorsteen en dat vonden de kinderen (en de ouders) helemaal prima. -

Doordat de kinderen steeds enthousiaster werden had ik met ze afgesproken een berichtje naar Sinterklaas te sturen om te vragen of hij, heel misschien, langs wil komen. Ze hadden zo hard gewerkt voor deze ene avond waarop ze hun schoen mochten zetten. Er stond dan wel tegenover dat ze zich de hele week goed moesten gedragen maken èn een Nederlands Sinterklaas liedje moesten zingen. Gevolg was dat ik regelmatig door Abbey om 7 uur s'ochtends werd gewekt zodat ik de “Sinterklaus dance" even kon opzetten. Ze wilde tenslotte nog wel even oefenen voor ze naar kindy gaat.

Donderdag kwamen ze ineens terug van kindy en vertelde ze me trots dat ze samen het liedje had laten zien aan de juf. Ik kon even niet geloven dat ze het ook echt hadden gedaan want ze hadden het nog nooit zonder muziek gedaan. Ik vroeg aan ze of ze gedanst hadden, vol overtuiging antwoordde ze dat ze gedanst èn gezongen hadden. Ik kon echt niet geloven wat ik zag toen ze het ook aan mij zo lieten zien. Pi-pa-pepernoot mi-ma-marsepein spe-spa-speculaas mi-ma-mandarijn was gewoon vloeiend Nederlands.

Zou hij echt komen?

Na een week aftellen mochten ze toch eindelijk hun schoen zetten. Met daarbij natuurlijk ook de brieven en tekeningen aan Sinterklaas. Josh begint steeds beter te lezen en schrijven en hij had dan ook voor het eerst zelf een brief geschreven aan sinterklaas. Maar ook het paard waren ze niet vergeten en dus hadden ze ook allemaal een wortel en appel in hun schoen gestopt. Het hele schoen zetten kreeg natuurlijk wel een beetje een Australisch tintje. We hebben binnen geen haard of brievenbus. Dus, de kinderen hadden bedacht de schoenen voor de pizzaoven te zetten. Buiten Sinterklaas vieren kan prima aangezien het sinds 1 december officieel zomer is geworden hier. De 4 zingende en dansende kiddos voor de pizza oven die òòk nog eens in het Nederlands zongen maakte deze Sinterklaas viering dit jaar wel heel speciaal.

De volgende ochtend stonden de 4 aapjes om klokslag 10 voor 6 al naast me bed te stuiteren om te vertellen dat Sint en Piet ècht waren gekomen. Ook al lag ik nog half te slapen en was ik niet zo erg blij met de tijd, die enorm blije stemmetjes maakte dan wel een hoop goed. Ze waren zó intents blij met de cadeautjes, wat echt heel schattig was om te zien. Ik hoorde zelfs nog dat ze Sinterklaas even hadden bedankt door om 6 uur s'ochtends over straat te schreeuwen "Thank you very very much Sinterklaus". Al met al dus een geslaagde poging Nederlandse cultuur bij te brengen aan de kinderen hier. De vriendjes en vriendinnetjes weten nu ook alles over sinterklaas heb ik begrepen dus mijn missie is volbracht. Enough of Sinterklaas, hello xmas time! Het was een bijzondere ervaring waar ik elke sinterklaas weer even aan zal denken. Maar nu begint de echte kerst periode waarbij de taak nu aan de kinderen is mij een echte aussie kerst te laten beleven.

Dit was een speciale sinterklaas update voor al jullie Dutchies. In de volgende maand update zal ik jullie helemaal op de hoogste stellen van wat er nog meer gebeurd is en gaat komen in deze laatste paar weken van 2015. We still have 17 days to go for xmas which means 18 days to go before I leave this place. Mixed feelings!Ik ga nu nog even extra genieten van mijn laatste dagen hier.

Cheers!