Terwijl ik in de bus zit en naar de zonsondergang kijk, kleurt de lucht boven de skyline van Sydney weer eens de mooiste kleuren. Op zulke momenten realiseer ik mij hoe bijzonder het toch eigenlijk is om hier te wonen! Na een hele lange tijd geen inspiratie te hebben gehad, heb ik nu eindelijk een nieuw verhaal kunnen schrijven. Vanuit hartje Sydney breng ik jullie weer eens even op de hoogte van mijn avonturen down under!

Nieuw Zeeland

Na een fantastische reis door Nieuw Zeeland en nog het een en ander in Victoria te hebben gezien ben ik met de trein naar Sydney vertrokken. Ik merkte aan mijzelf dat ik toe was aan een beetje houvast. Elke dag op een andere plek en elke dag nieuwe indrukken werd mij een beetje te veel. Sowieso weet ik nu ook dat Geanne en ik de grootste beginnende-backpackers fout hebben gemaakt. We namen veel teveel hooi op onze vork en namen niet goed de tijd om al die miljoenen indrukken te verwerken. Hierdoor raakte we ook nog eens enorm uitgeput. Ik keek niet meer op van een van de vele heldere blauwe meertjes, besneeuwde bergen of een zeehond die naast mij zwom. Ik besefte op dat moment zelf niet hoe bijzonder de dingen waren die ik zag. Toen Geanne weer terug naar Australië vertrok kreeg ik heimwee. Alleen kreeg ik geen heimwee naar Nederland maar naar Australië. Ik had mijn leven, die ik helemaal zelf had opgebouwd, achtergelaten. Ik had voorafgaand zo veel zin in mijn reis door Nieuw Zeeland maar nu zag ik niet meer waarom ik daar nog zat. Alleen reizen was zwaar en eng. Het heeft mij achteraf wel heel goed gedaan, alleen zag ik dat op het moment zelf niet.

Nu 4 maanden later kijk ik vol trots terug op mijn tijd in Nieuw Zeeland. Want eerlijk is eerlijk het was toch stiekem wel fantastisch mooi. Van 40 graden in Australië ineens naar 5 graden in Nieuw Zeeland was een temperatuur shock en dat is zeker terug te zien op de fotos, helaas. Gelukkig zijn de fotos waar mijn doodvermoeide kop niet op staat zeker wel de moeite waard om naar te kijken. Het zwemmen tussen wilde dolfijnen, kajakken tussen de spelende zeehonden en pinguïns terwijl je naar de gouden palmboom standjes vaart zijn wel bijzondere momenten geweest. Lange tijd realiseerde ik mij niet dat ik best wel heel veel mooie dingen heb gezien en meegemaakt. Ik heb zo veel en snel vrienden gemaakt tijdens het alleen reizen, maar zo snel als je vrienden maakt tijdens het reizen, zo snel gaan ze ook weer weg. Van super lieve Aussies naar vreemde Britten, verlegen Duitsers tot enorm gestoorde Canadezen. Sing-a-longs met old time favourites terwijl we als idioten terug reden van de Bay of Islands naar Auckland. Het random besluiten een Ferry te nemen naar een eiland waarvan we eigenlijk geen idee hebben wat er is. En dan vervolgens op blote voeten over een hobbit landschap, tussen de schapen en met adembenemende uitzichten lopen. Met modder nog tussen m'n tenen kwamen we aan in Paradise Bay. Het was zo stil en mooi dat ik besloot de rest van de middag daar rond te brengen. Nadat het drink water leeg begon te raken moesten we wel terug naar de bewoonde wereld. Maar wat een fantastisch gevoel om in the middle of nowhere je dag door te brengen.

Australia Day 2016

Terug in Australië ben ik weer naar Melbourne gegaan. Daar heb ik onder andere nog het gekkenhuis van Australia Day beleefd. Omdat we toch nog een beetje Nederlanders blijven besloten we niet alleen de Australische vlag op onze armen te tekenen maar ook de Nederlandse. Gevolg was natuurlijk heel veel aandacht van mensen op straat en zelfs een camera ploeg voor onze neus. Weer een bucket list check hah! Australia day is helaas niet voor iedereen een feestdag hier en dat hebben we gemerkt ook. Langzamerhand ontstonden er steeds meer demonstraties door mensen die vechten voor het recht van Aboriginals. Tijdens Australia day wordt er namelijk gevierd dat de Europeanen de macht over het land overnamen. Hierbij is zelfs, naar wat ik gehoord heb, genocide gepleegd op de aboriginals. Iets waar niet veel mensen bij stil zullen staan terwijl ze aan het feesten zijn. Maar naar mijn mening wel iets waar iedereen even bij stil zou moeten staan.

Terug in Melbourne hebben we nog Geanne haarverjaardag uitgebreid gevierd. Surprise party met veel te veel taart en nog cocktails in de Ice Bar. Maar ook ben ik nog bij misschien wel het grootste sportevent in Melbourne geweest, Australia Open for tennis. Waar ik (blijkbaar) de grootste tennissers van de wereld live heb zien spelen.

Great Ocean Road

Maar ik kwam natuurlijk niet terug maar Melbourne om alles te zien wat ik al had gezien. The Great Ocean Road stond nog op mijn to-do-list dus werd het tijd deze af te vinken! Ik besloot mee te gaan met een net opgezette organisatie. De organisator was een jonge gozer die dit als grap had bedacht maar het uiteindelijk ook echt in werking heeft kunnen zetten. Met een busje met een stuk of 8-man gingen we lekker toeren terwijl we naar onze zelf-samengestelde playlist luisterde. Iedereen heeft een aantal nummers toegevoegd waar hij of zij een verhaal bij heeft. De eerste stop was surfen. Ik denk dat dit zo'n beetje op nummer 1 stond van mijn bucket list. Australië verlaten zonder surfen kan natuurlijk niet. Het ziet er helaas wel ietsje makkelijker uit dan dat het werkelijk is. Surfen vergt veel balans en spierkracht. Om jezelf door de golf heen te peddelen krijg je behoorlijk wat arm spieren van! Ondanks ik natuurlijk na meer dan een half jaar niets te hebben gedaan geen spierkracht had, is het mij wel gelukt in het eerste uur al op te staan! Al het zeewater dat ik binnen heb gekregen in anderhalf uur tijd was het zeker waard want het was toch echt wel enorm gaaf!

Met een auto vol Britten, een kiwi en Duitser kon een potje voetbal natuurlijk ook niet missen. Dus besloten we de auto te dumpen voor de Greet Ocean Road en even een uurtje te gaan voetballen op het spier-witte stand. Helaas voor team UK verloren ze fataal van ons. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat dat komt door mijn super goede voetbal skills. Al snap ik ook wel dat jullie hier jullie twijfels bij zullen hebben.

Na een enorm intensieve maar fantastische dag reden we door naar een camping waar een enorme tipi tent met hangmatten, bedden, heel veel kussens en een kampvuur stond te wachten op ons. Maar eerst hebben we nog even een echte aussie Barbie gehad waar ik ook voor het eerst kangoeroe vlees heb gegeten. En ik moet eerlijk toegeven dat is best wel heel erg lekker! We eindigde de avond met een sing-a-long en kampvuur in de tipi terwijl we marshmallows aan het braden waren boven het vuur. De volgende dag reden we door naar de twelve apostels wat zo'n beetje bestond uit een lading Aziaten met selfie sticks en een uitzicht dat precies op de foto's leek. Maar toch was het wel mooi om het nog even met eigen ogen ook te zien. Voor we de 4 uur lange rit weer terug naar Melbourne volgde hebben we nog even een paar uurtjes op tussen twee cliffs op het strand doorgebracht.

Sydney

Ondertussen woon ik nu al meer dan 4 maanden in Sydney. Ik voel mij meer thuis dan ooit en heb een enorm gave tijd achter de rug. Ik denk dat dit het moeilijkste gedeelte is om te schrijven. Want er is zo veel gebeurd dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. En ik ben ook nog steeds van mening dat niemand helemaal zal snappen hoe het is om hier te wonen als je dat zelf nooit hebt gedaan.

Ik woon in een appartement in hartje Sydney samen met wat andere Nederlanders. Ook al vind ik het geen probleem om elke dag Engels te praten, Nederlands thuis praten voelt toch een beetje meer als thuis aan. Om dan nog maar even nationaliser over te komen hebben we inderdaad ook een Nederlandse vlag hangen..

Het wonen in een grote wereld stad als Sydney met allemaal vrienden en vriendinnen was toch wel een droom die is uitgekomen. We woonde met 8 Nederlanders verspreid over 2 appartementen in een hotel. Niet voor niets hebben we het maar het Gossip Hotel genoemd. Er zijn enorm idioten dingen gebeurt waar je een heel boekwerk opzich al van kan schrijven. Daarom zal ik het hier dan kort houden. Want wie weet komt dat boek ooit nog uit. Niets is wat het lijkt en niemand is onschuldig. Gossip verspreid zich enorm snel en alcohol geeft een extra twist aan het verhaal.

Toch is dit voor mij een enorm mooie periode geweest. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt. En stuk voor stuk zijn het mijn matties geworden. Nu bijna iedereen ons gossip hotel heeft verlaten en het is dan ook meteen enorm saai.

Het leven in Sydney bestaat helaas niet alleen maar uit feesten en relaxten. Er moet natuurlijk ook geld binnen komen om dit leven te financieren. Want geloof mij, Sydney is echt wel enorm duur. Natuurlijk kun je het zo duur maken als je zelf wilt maar het dagelijkse onderhoud is niet veel aan te veranderen. Ik werk als babysitter elke dag bij een super leuk Zuid-Afrikaans gezin. De kinderen leren mij niet alleen veel over de aussie cultuur maar ook over het joodse geloof. Zo ben ik nu helemaal ingesteld op het scheiden van vlees en melk. Heb ik Pesach meegemaakt en wordt ik regelmatig uitgenodigd voor de het vrijdag avond feest; Shabat. Verder draai ik af en toe bediening shifts voor catering campanies of in een café.

Van strandbarbecues, rooftop party's en chilling nights in de jacuzzi naar een paasontbijt of midden in de nacht pannenkoeken bakken. Hoe lang we ook van huis zijn toch blijven we smullen van Nederlands eten. Gelukkig is er een Dutch Shop op drie kwartier rijden. Waardoor we al een aantal keer een dutch night konden organiseren met Hollandse pannenkoeken, kroketten, frikandellen en appeltaart.

Als je met z'n alle op een kluitje woont is het niet zo verbazend dat er niet alleen vriendschappen ontstaan maar ook irritaties en natuurlijk niet te missen liefde. Ik kan zelf dan ook niet ontkennen dat ik hier niet 'schuldig' aan ben. Want ja, wat gebeurt gebeurt. Maar het is zeker wel een bijzonder onderdeel van mijn tijd in Sydney geworden. En dat had ik dan ook niet willen missen.

Een ander gekkenhuis hier was Mardi Gras. Dit was een carnavalfeest voor homo en lesbiennes waarvan het hoogte punt een enorme parade door de stad was. Aangezien ons hotel aan de weg van de parade stond konden wij het makkelijk vanuit de parkeergarage kijken. Zelfs voor de parade begon was iedereen al zo dronken dat er hele meubels werden versleept naar de garage. Ook hadden we een rooftop vol met travestieten in te kleine zwembroekjes die al een paar dagen van te voren lagen bruin te bakken. En zijn we denk ik allemaal wel door iemand uitgenodigd om mee te feesten in een hotel kamer, al heb ik dat wel afgeslagen.

Ondertussen heeft de zomer zijn beste tijd gehad en dat begint de winter steeds meer binnen te vallen. Langzamerhand verlaten de backpackers de stad en trekken naar het warme noorden. Terwijl wij hier lekker lang konden nagenieten van nazomerse temperatuurtjes. Nu is het echt herfst en vallen ook de blaadjes van de bomen. Klagen hoeven we alleen niet want zo regelmatig stijgt de temperatuur nog wel over de 20 graden. Vorige week hebben we het slechte weer in 35 jaar meegemaakt met stormen die watervallen de verkeerde kant op bliezen en hele cliffs naar beneden zijn gevallen. In de stad zelf merk je er vrij weinig van maar de suburbs hebben zeker last gehad. Zo zijn er zoals jullie ongetwijfeld hebben gezien op het nieuws onder andere hele privé zwembaden naar beneden gevallen.

Het leuke aan het leven in Sydney is niet alleen dat we het enorm gezellig hebben met z'n allen. Maar ook dat de omgeving zeker de moeite waard is je tijd aan te besteden. In de zomer hadden we dan ook niet de discussie zullen we naar het strand gaan maar naar welk strand? Van het populaire Bondi Beach, waar ik overigens een paar keer tv opnames heb bijgewoond, naar het rustige paramatta beach tot het verre Palm Beach. Weekendjes weg met de auto naar Royal National Park waarbij je de meest grote spin in je leven tegenkomt, en niet bang bent! De zon ziet ondergaan bij de Grand Pacific Drive waardoor je de meest adembenemende uitzichten krijgt. En vervolgens ook nog eens alle kaartspelletjes van de avond wint.

Maar ook binnen Sydney is er genoeg te doen en te zien. Zo zijn Sisca en ik bij Australia Open for surfing wezen kijken. Geen stadion met een gillend publiek maar gewoon zoals het hoort in de oceaan met toeschouwers die zaten te genieten op het strand in Manly. Ongelofelijk hoe die kinderen de meest waanzinnige stunts uithaalde in de hoge golven. En dan te bedenken dat het de leeftijdscategorie tot 12 jaar was. Maar ook het rustig rond toeren door de suburbs, chillen in schattige baaitjes. Of ineens terwijl je naar de oceaan staart in de verte een walvis ziet zwemmen. Dat zijn van die kleine bijzonder momentjes van geluk.

En nu?

Ik denk dat ik na bijna een jaar weg te zijn geweest van huis zeggen dat ik behoorlijk ben veranderd. Ik ben niet meer bang om ergens zelf heen te gaan en ik heb geen problemen met zomaar mensen aanspreken op straat. Ik heb geleerd om voor mezelf te zorgen met vallen en opstaan. En ik vooral geleerd hoe verschrikkelijk moeilijk het is om zuinig te leven. Elke keer denk ik weer zuinig te hebben geleefd en dan schrik ik toch weer van mijn bankrekening. Ik had gehoopt geld problemen te voorkomen maar ik denk dat iedere reiziger zich daar wel in kan herkennen. Ik heb geproeft van het leven in Australië en het bevalt me verdomt goed. Helaas heb ik door zo lang in sydney te blijven minder tijd gehad om te reizen, wat oorspronkelijk mijn plan was. Toch heb ik totaal geen spijt van mijn beslissing aangezien ik echt de tijd van mijn leven heb gehad hier. Ookal heb ik altijd volgehouden dat ik niet voor de mensen zou willen blijven zijn zij wel degene die het zo leuk hebben gemaakt. The people make the place, right?!

Toch moet ik nu wel echt een beslissing maken. What's next? Het liefste zou ik voor altijd willen blijven. Alleen aan de andere kant vraag ik mij ook wel af of ik zo'n leven wil houden. Je leert snel mensen kennen maar ook iedereen gaat weer weg en dus komt er weer een moment van afscheid nemen. Daar komt bij dat er behoorlijk wat haken en ogen aan het verlengen zitten. Maar naar huis gaan sta ik ook nog niet zo van te springen. Ik ben eigenlijk nog niet klaar om dit avontuur achter mij te laten. Ik wil nog zo veel doen en zien. Maar hoe gaat het mij lukken?

Nothing worth it comes easy!