You can do anything you want, the hard thing is to decide what that is. The minute you make up your mind, you're already on your way. Het heeft wat hoofdpijn dagen en vooral stress opgeleverd maar uiteindelijk is het gelukt. Ik verplaats mijn terugkomst naar Nederland voor een extra paar maanden. Wat dus eigenlijk betekent dat ik nog een paar extra maanden mag genieten van mijn aussie life!

Nothing worth it comes easy

Met deze titel heb ik mijn laatste blog afgesloten. Geen idee wat ik moest en wat ik nou eigenlijk wilde. Realistisch blijven, dat is wel iets wat ik heel moeilijk vind. Als ik iets wil en ik wil het heel graag, dan geef ik niet op. Ik vecht door zelfs al heeft iedereen om mij heen de moed opgegeven. Alleen moet ik soms weer even met beide benen op de grond gesleurd worden om de realiteit niet te onderduiken. Maar ik heb wel weer even bewezen dat doorzetten toch daadwerkelijk de moeite waard is geweest. Het is me gelukt, het is me gewoon gelukt! Ik heb een manier gevonden om èn te blijven èn te sparen. Dit alles ook dankzij de familie waar ik al 4 maanden voor werk. Zij zijn zo blij met mij dat ze er alles maar dan ook echt alles aan hebben gedaan om mijn plan te stimuleren en waar te maken. Ik heb altijd gezegd dat ik niet weer een au pair wilde worden. Hoe leuk ik het ook heb gehad, het au pair-leven heeft ook veel minder leuke eigenschappen. Die periode heb ik gehad en afgesloten. Toch na lang nadenken heb ik na de twintigste keer aanbod bij de familie in te trekken aangenomen. Een manier waarop ik zo veel meer geld kan sparen om uiteindelijk toch nog te kunnen reizen. Ook is dit weer een beetje een frisse start waar ik stiekem ook wel een beetje aan toe ben. Een eigen kamer en een eigen bed. Geen ruzie wie er een uur onder de douche staat terwijl de ander naar de wc wil. Of wie er te veel dekens afpakt. Maar helaas ook geen gezelligheid en levensverhalen op random tijdstippen. En helaas ook geen midnight supermarkt tripjes meer voor chocolade pinda's.

Dreams are the language of creation

Om in Australië te kunnen blijven moet ik het land eerst verlaten. Helaas pindakaas een verplichte vakantie. En om het verhaal dan nog leuker te maken vlieg ik over een paar weekjes naar een van de mooiste plekken op aarde, Fiji. Ik denk dat dit wel een van de mooiste en bijzonderste verjaardag cadeaus ooit gaat worden. Ik kan niet beschrijven hoe veel geluk er door mij heen ging toen het daadwerkelijk geboekt had. Fiji stond sowieso al op mijn bucketlist maar dan ook nog eens terug kunnen komen in Australië. Alles waar ik zo lang voor heb gewerkt gaat nu gewoon echt lukken. En ik ben stiekem ook wel een klein beetje trots op mezelf dat ik dit al bereikt hebt. Nu de Fiji vluchten geboekt zijn kan ik eindelijk weer een reis gaan inplannen. Een week in paradise zal niet zo'n straf zijn om door te brengen. En ik heb nu dan ook al zo veel zin om op het vliegtuig te stappen.

Goodbye teenage years

Om dan nog maar even terug te komen op mijn verjaardag. Jarig zijn in Australië is bijzonder maar vreemd. Dit was gelijk de koudste verjaardag uit mijn leven. Vergeet niet dat de seizoenen omgedraaid zijn en ik nu dus in de winter jarig was. Het was zo koud dat het zelfs heeft gesneeuwd in de Blue Mountains. Nee, dit is geen grap het kan echt sneeuwen in Australië! Voor dat ik dood vroor in de blue mountains hadden mijn roomies om half 3 s'nachts bedacht op mij te gaan springen omdat ze niet konden wachten met de cadeautjes. Of misschien hadden ze gewoon zin in die donuts.. Dus ja als we toch wakker zijn konden we net zo goed ook gelijk mijn verjaardag vieren. 20 kaarsjes aansteken in 4 donuts bleek wat lastiger dan gedacht maar het is gelukt zonder het appartement af te laten fikken, thank god.

Een paar uur later stonden we alweer naast ons bed voor een trip naar de Blue mountains. Mijn runner-pants en 3 truien waren helaas lang niet genoeg om mij warm te houden. Dus liep ik lekker te blauwbekken door de sneeuwstormen en prachtige uitzichten in de Blue Mountains. Aan het eind van de dag begon het ineens zo erg te sneeuwen dat alles ineens wit werd. Sneeuw in Australië is best bijzonder en de meeste mensen die hier wonen hebben nog nooit in hun leven sneeuw meegemaakt. Gevolg was dat het een en al gekkenhuis werd op het treinstation. Familie, vrienden en zelfs buren werden gebeld alsof ze zojuist de Staatsloterij hadden gewonnen. Een vreemd gezicht want hoe vaak heb ik wel geen sneeuw in mijn leven gezien. Miljoenen foto's werden er genomen van het winter wonderland uitzicht. Sneeuw werd betast alsof het goud was. Vreemde fratsen. Maar ik moet wel toegeven een palmboom met sneeuw op de bladeren staat ook wel een beetje vreemd. Terwijl alle Aussies zich uitleefde in de halve millimeter sneeuw dat er lag maakte wij ons meer zorgen om de trein die meer en meer vertraging kreeg. Niet alleen de ns heeft problemen met sneeuw.. Wat ik niet wist, maar wel vermoedden, was er het een en ander gepland voor mijn verjaardag s'avonds. Iets waar iedereen mij al twee weken zenuwachtig over maakte. Vertrouw maar op ons werd er alleen maar gezegd en dus liep ik maar als een hondje achter ze aan. Toen we bij het schattige Italiaanse restaurantje aankwamen en ik door het raam ook nog Stefan zag staan was dat al die zenuwen wel waard. Zo ontzettend lief en zo leuk dat zij dat met z'n alle voor mij hebben geregeld. Allerlei soorten Italiaans eten en genoeg wijn maakte het een hele gezellige avond. Een bijzondere aussie birthday die ik zo nog een keer zou willen meemaken!

If you know what you want, and you want it badly enough, you'll find a way to get it.